ترکشهای روح

شلمچه دل انگیز و غم انگیز است ، شلمچه خاک است و پاک ، شلمچه شبیه همه جا هست و مثل هیچ جا نیست ، اصلا شلمچه چیز دیگری است ، اصلا شلمچه جای دیگری است ، اصلا شلمچه مکان دیگری است و چه زیبا فرموده است آنکه از پاره های دلش شلمچه رنگین است : « شلمچه قطعه ای از بهشت است » شلمچه زیباست اما غروبش زیباتر ، اما نماز در آن زیباتر ، اما دعا در آن زیباتر ، اما کمیل در آن زیباتر از زیبا ... مگر نه اینکه شلمچه نزدیکترین مکان به نخلستانها ی کوفه است و شبیه ترین جا به بیابانهای آن ... و معراج ! آه معراج نه تنها جای عروج جسم شهیدان است که عروجگاه جان است و لحظه ای بیتوته در آن آرزوی هزاران پیرو جوان و معراج نیز زیباست اما با حضور جسم پاک شهیدان زیباتر ، آنهم شهیدانی که پس از سالها تازه به وطن بازگشته باشند و قبل از آنکه به میهمانی عزیزانشان بروند و یا پذیرای مهمان دیگری باشند تو را مهمان خود کنند ، آنهم صبح جمعه ای و آنهم به دعای ندبه ای ... آه چه حالی داشت کمیل در شلمچه و ندبه در معراج و چه شور و حالی نوحه خوانی و سینه زنی در کنار پیکر پاک شهیدان ... هدیه ای که در این سفر معنوی نصیب زائران کوی عشق شد . حلاوت این سفر گوارایشان و معنویتش توشه ی راهشان