ترکشهای روح

باز جمعه است و جان در تب و تاب است و مرغ دل ما در تپش و دل نگران است ، چه سازیم بجز صبر و دعا بحر ظهورش !

ولی از سر شوق و به امیدی ،

زدم فالی و آمد غزلی چون شکر از حافظ شیرین سخن خوش خبر پاک سرشت خوش الحان :

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود           پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

یارب اندر کنف سایه ی آن سروبلند                   گر من سوخته یکدم بنشینم چه شود

آخر ای خاتم جمشید همایون آثار                      گر فتد عکس تو بر نقش نگینم چه شود

واعظ شهر چو مهر ملک و شحنه گزید             من اگر مهر نگاری بگزینم چه شود

عقلم از خانه بدر رفت و گرمی اینست               دیدم از پیش که در خانه ی دینم چه شود

صرف شد عمر گرانمایه بمعشوقه و می            تا از آنم چه به پیش آید ازینم چه شود

خواجه دانست که من عاشقم و هیچ نگفت           حافظ ارنیز بداند که چنینم چه شود

... و آورد مرا بر سر شوق و جهید برق امیدی به نگاهم که امید است ببینیم به شب تار جهان

جلوه ی آن ماه تمام شب چهارده که خود چهاردهمین ماه منیر است و بر جان ودل ما که هیچ برهمه عالم امیر است ... ؟! الهم عجل لولیک فرج

با نام و یاد خدا

قسمت دوم و پایانی

د : نحوه ی ترکیب افراد در میدان بازی و در میدان جنگ

هرچند با توجه به نوع توپ در میدان بازی و میدان جنگ تعداد و ترکیب افراد متغیر می باشد ولی اگر فوتبال را در میدان بازی و توپخانه ی 130م.م را در میدان جنگ که از عمومیت بیشتری برخوردارند در نظر بگیریم حدود افراد مورد نیاز در هردو میدان تقریباً 11 نفر و آرایش آنها در میدان به این شرح می باشد :

ترکیب افراد در میدان فوتبال

در این بازی تعداد افراد یازده نفر به این قرار می باشند :

1نفر دروازه بان ، 4 نفر خط دفاع  ، 3 نفر خط میانه ، 2 نفر پیستون چپ و راست  ،1 نفر مهاجم

که وظیفه ی آنها به شرح زیر می باشد :

1 ـ دروازه بان : که همان سنگربان تیم می باشد و از وارد آمدن ضربه ی نهایی به تیم یعنی امتیاز دادن یا بهتر بگوییم گل خوردن تیم جلوگیری می کند و هرچه دروازه بان در گرفتن توپ مهارت بیشتری داشته باشد ، بازیکنان روحیه ی بیشتری در بازی دارند .

2 ـ دفاع یا دفاع آخر : همانطور که از اسمش پیدا است به منزله ی خطی است که اگر شکسته شود تقرریباً نتیجه ی بازی را واگذار کرده ایم ، اینکه می گوییم تقریباً چون هنوز برای از دست ندادن نتیجه ی بازی به دروازه بان امید داریم، وظیفه ی دیگر دفاع رساندن توپ به بازیکنان میانه است و تقریباً می توان گفت که بازی سازی از همینجا شروع می شود .

3 ـ میانه : بازیکنان میانه توپ را از بازیکنان مدافع گرفته و به بازیکنان مهاجم میانه یا همان پیستونهای چپ و راست می رسانند و این بازیکنان را صاحب موقعیت کرده تا بتوانند مهاجم اصلی را صاحب توپ کرده تا امتیاز بدست آورند و به هدف نهایی دست یابند .

4 ـ مهاجم اصلی که به عنوان مهاجم نوک حمله شناخته می شود ، در واقع شخصی است که ضربه نهایی را وارد می کند و آخرین تیر ترکش می باشد ، این مهاجم به کمک سه گروه قبل ضربه نهایی را به تیم مقابل وارد می آورند و با تکنیک بالایی که دارد و قدرت نفوذ زیاد از بین مدافعان حریف عبور کرده و گلزنی می کند و برای تیم خود امتیاز بدست می آورد . 

ترکیب افراد توپخانه در میدان جنگ

برای اجرای و هدایت آتش دقیق توپخانه بر روی مواضع و جبهه ی دشمن به سه گروه از افراد نیاز می باشند که عبارتند از : افراد پای توپ تقریباً 5 نفر، فرماندهی و هدایت آتش حدود 4 نفر و 2 نفر دیدبان که تقریباً 11 نفر می شوند و وظایف آنها به شرح زیر است :

1 ـ افراد پای توپ شامل یک نفر گلوله گذار که گلوله را در جان لوله ی توپ می گذارد و با سمبه آن را به جلو می دهد ، یک نفر خرج گذار که خرج را تنظیم کرده و بعد از گلوله در لوله ی توپ می گذارد ، یک نفر زاویه بند که سمت و برد توپ را با توجه به فرامین رسیده از سنگرفرماندهی تنظیم می کند ، یک نفر تلفنچی که فرامین و دستورات را از سنگر فرماندهی گرفته  و به عوامل دیگر و بخصوص زاویه بند اعلام می کند و یک نفر هم که گلوله ها و خرج ها را به پای کار می آورد و به دیگران کمک می کند ، در اینجا گلوله گذار با توجه به سنگینی گلوله می بایست از قدرت بدنی بالاتری برخوردار باشد و زاویه بند با توجه به تنظیم آلات سمت و برد لازم است از حداقل تحصیلات برخوردار باشند و معمولاً مسئول و فرمانده ی قبضه نیز می باشد .

2 ـ افراد فرماندهی و هدایت آتش که در سنگر هدایت آتش مستقر می باشند و عبارتند از یک نفر محاسبه کننده ی سمت ، یک نفر محاسبه کننده ی برد ، یک نفر تلفن چی که فرامین و محاسبات لازم را از دیدبان گرفته و به افراد محاسب می گوید و بعد از محاسبه آنها را به افراد پای توپ اعلام می نماید و فرمانده که بر کار دیگران نظارت داشته و گاهی به دیگران کمک می نماید . افراد هدایت آتش می باید از تحصیلات بالاتر و آشنایی با محاسبات ریاضی برخوردار باشند . 

3 ـ دیدبانها   که معمولاً در بالای دکل دیده بانی یا بر سنگری بر روی خاکریز یا تپه های خط اول و نزدیک دشمن قرار داشته واز نزدیک دشمن را زیر نظر دارند و آتش توپخانه را بر روی سنگر ها و عدوات و مواضع دشمن هدایت می نمایند و عبارتد از یک نفر که معمولاً با دوربین کار می کند و محل اصابت گلوله ها را مشخص می کند و محلی که باید گلوله به آنجا بخورد را معمولاً با اعداد ریاضی اعلام می نماید و یک نفر محاسب که آنها را یادداشت و در صورت نیاز محاسبه های دیگری هم انجام می دهد ، و این محاسبات را یک نفر مخابراتی یا یکی از همین افراد به وسیله ی تلفن صحرایی یا بی سیم به سنگر فرماندهی توپخانه اعلام می نماید و درخواست اجرای آتش می کند . دیدبانها ضمن اینکه از تحصیلات مناسبی و زیرکی خاصی باید برخوردار باشند می بایست شجاعت و جسارت و چالاکی خوبی هم برای بلا رفتن از دکل یا قله ها و حتی گاهی نفوذ در دل دشمن و هدایت آتش از درون جبهه ی دشمن را نیز داشته باشند .

نتیجه :   همانطور که بیان شد توپ واژه ای است که در میدان بازی و میدان جنگ یعنی در ورزش و دفاع هر دو کاربرد دارد و اگر چه در وهله ی اول فقط تشابه اسمی بین این دو توپ می باشد ولی با کمی توجه مشخص می شود که تشابهات زیادی باهم دارند و این تشابهات خیلی هم بی اساس نیست و می تواند رابطه های بیشتری بین این دو وجود داشته باشد و از طرفی با توجه به بین المللی شدن بازی ها و بخصوص بازی با توپ که به یکی از مسائل کشوری تبدیل شده و می تواند برای کشور افتخاراتی را بهمراه داشته باشد و از طرفی جوانان زیادی را به خود مشغول داشته و همچنین توپ در میدان جنگ که یکی از وسایل اصلی دفاع می باشد که به گوشه ای از آن در مقاله ی ( حدیث ورزشی فتح فاو ) اشاره کرده ام . هرچند توپ در میدان بازی می تواند پیامدهای منفی نیز داشته باشد و متاسفانه امروزه هدف بازیگران و برنامه ریزان آن بیشتر معطوف به جنبه های مالی و اقتصادی آن می باشد ، همانطور که توپ در میدان جنگ مدافع مرزها و منافع کشور است ، لازم است با برنامه ریزی های دقیق تری سمت و سوی توپ در میدان بازی نیز بیشتر به سوی دفاع از حیثیت کشور و در جهت سازندگی و سلامتی جوانان سوق داده شود و جنبه های هنرمندی و همکاری دسته جمعی و جنبه های مثبث آن بیشتر و بیشتر تشویق و تبیین شود همانطور که مقام معظم رهبری در مورد فوتبال فرمودند : فوتبال ورزش خوبی است که در آن هنرمندی ، چابکی ، حرکت هماهنگ دسته جمعی و همکاری ملاک عمل است. (مقام معظم رهبری ، فجر 11)  انشاءالله

در پایان لازم به یادآوری است که بنده اگر چه ورزشکار نیستم ولی از طرفی به تبعیت از امام راحل (ره ) ورزشکاران را دوست دارم و از طرف دیگر مدت زیادی را در هنگامه ی دفاع مقدس توفیق خدمت در توپخانه ی سپاهیان اسلام را داشته ام و این مقاله را تقدیم می کنم به روح بلند همه ی شهدای توپخانه ، فرمانده شهیدم سردار مصطفی تقی جراح و سرداران شهید توپخانه ی سپاه شهید حسن شفیع زاده ، شهید غلامرضایزدانی ، شهید محمود ساعدی و شهدای دیده بان و بخصوص سردار ورزشکار سپاه اسلام شهید محمود کاوه .       

با نام و یاد خدا

ورزش و ارزش 1

( به آنهایی که دغدغه ی ورزش ارزشی را دارند ، در آستانه ی دربی دو تیم پر طرفدار پایتخت )

قسمت اول

یکی از واژه هایی که هر انسانی از ابتدای کودکی با آن آشنا می شود واژه ی توپ می باشد ، این واژه مثل بعضی دیگر از واژه ها در زبان فارسی با معانی مختلفی بکار می رود و حداقلمثل واژه ی شیر برای آن سه معنی مختلف ذکر کرده اند ، از جمله :

1 ـ توپ به معنی وسیله ای که با آن بازی می کنند .

2 ـ توپ به معنی وسیله ای که در میدان جنگ با آن گلوله شلیک می کنند .

3 ـ توپ به معنی وسیله ای که در پارچه بافی ها ، دور آن پارچه می پیچند .

اگر چه در واژه ای مثل شیر کمتر شباهتی بین معانی این واژه دیده می شود ، ولی در واژه ی توپ هرچند اختلافاتی بین این معانی دیده می شود ، شباهتهای بسیاری هم بین آنها وجود دارد ، مثلاً هرچند از نظر جنسی ، توپ میدان بازی از چرم و توپ میدان جنگ از فولاد و توپ پارچه از مقوا ساخته شده ولی هر سه توخالی می باشند وتوپ در میدان بازی و در میدان جنگ شلیک می شوند و توپ میدان جنگ و توپ پارچه بصورت لوله ای میان تهی می باشند ، ولی از توپ پارچه _ هرچند آنهم در بازار اقتصاد جایگاه ویژه ای دارد _ که بگذریم ، میان توپ میدان بازی و توپ میدان جنگ می توان روابطی را جستجو کرد ، در این نوشتار به بررسی گوشه ای از این روابط پرداخته می شود ، مسلماً این ارتباط بیش از مسائل عنوان شده در این تحقیق می باشد و به فرصت و تحقیقات گسترده تری نیاز دارد که نویسنده از آن غافل نبوده ولی به نظر نویسنده می تواند سرآغاز تفکری نو در این زمینه می باشد ، در این نوشتار موضوعات زیر مورد بررسی قرار می گیرد :

الف : شباهتهای بین توپ در میدان بازی و توپ در میدان جنگ

ب : تفاوتهای بین توپ در میدان بازی و توپ در میدان جنگ

ج : تنوع توپ در میدان بازی و توپ در میدان جنگ

د : نحوه ی ترکیب افراد در میدان بازی و در میدان جنگ

الف : شباهتهای بین توپ در میدان بازی و توپ در میدان جنگ

 در این مورد شباهتهای زیادی بین توپ در میدان بازی و میدان جنگ وجود دارد که به گوشه ای از آن اشاره می شود :

1 ـ نام توپ بر هر دو اطلاق می شود

2 ـ تعداد افراد تیم در هر دو حدود یازده نفر می باشد

3 ـ در هر دو نظم وسلسله مراتب حاکم است

4 ـ هر دو هدفدار می باشند

5 ـ در هر دو باید از نیروهای متخصص و ورزیده استفاده شود

6 ـ در هر دو به شوطهای بلند نیاز است

7 ـ در هر دو از سه نوع حرکت مستقیم ، منحنی و قائم استفاده می شود و   …   

همانطور که ذکر شد به هر دو توپ اطلاق می شود هرچند در میدان بازی به خود توپ ضربه زده می شود و این خود توپ است که در حرکت می باشد و باید به هدف یا همان دروازه اثابت کند ولی در میدان جنگ توپ وسیله ای است که ضربه را وارد می کند و گلوله با آن شلیک می شود و تعداد افراد هم حدود یازده نفر است هرچند در بازیهای مختلف هم با توپ و هم در توپخانه های مختلف در میدان جنگ این تعداد ممکن است کم و زیاد شود و همچنین در هر دو نظم و سلسله مراتب حاکم است و هرکس وظیفه ای مشخص دارد ، هرچند در بعضی مواقع ضرورت ایجاب می کند که یک نفر به کاری غیر از وظیفه ی ذاتی خودش بپردازد ، و هر دو هدفدار می باشند ، در میدان بازی هدف گشودن دروازه ی حریف است و در میدان جنگ هدف از بین بردن خود دشمن و امکاناتش می باشد . و دیگر اینکه در هر دو باید از نیروهای ورزیده و کارکشته و با تجربه و تمرین کرده استفاده شود و هر دو به حرکات بلند نیاز است هرچند در میدان بازی به شوطهایی در حد میدان بازی و در میدان جنگ به شوطهایی از سمت خود تا جبهه ی دشمن و همچنین در هر دو از سه حرکت مستقیم و منحنی و قائم استفاده می شود هرچند در هردو بیشتر از حرکات منحنی استفاده می شود و   …  

ب : تفاوتهای بین توپ در میدان بازی و توپ در میدان جنگ

1 ـ در بازی ، توپ وسیله ای سبک ، از جنس چرم است که درونش را از باد پر می کنند و حد اکثر وزن آن 5/1 کیلو گرم است ولی در میدان جنگ توپ وسیله ای سنگین از جنس آلیاژهای محکمی از فولاد می باشد که چند تن وزن داشته و به وسیله ی آن گلوله های 30 تا 90 کیلویی و حتی بیشتر از آن را شلیک می کنند .

2 ـ در بازی با توجه به وسعت میدان بازی برد آن محدود و در میدان جنگ برد گلوله حدود 40 ( از 5 تا 100) کیلو متر می باشد.

3 ـ در بازی ، دروازه ها ثابت است و عوامل بازی متحرک ولی در میدان جنگ دروازه ها که همان هدف می باشد ، اکثراً متحرکند مثل افراد و ماشینها و   …   و عوامل که توپ می باشد ثابت هستند .

4 ـ در میدان جنگ به امکانات سنگین ، گران قیمت و پیشرفته ای نیاز است ولی در میدان بازی بجز از زمین بازی امکانات گران و پیشرفته ای نیاز نیست .

5 ـ بر عکس در میدان بازی بازیگران از حقوق بالای برخوردار می باشند و لی در میدان جنگ افراد از حقوق پایین برخوردارند !

6 ـ در بازی بیشتر با احساسات مردم بازی می شود ولی در میدان جنگ جان افراد در معرض خطر می باشد .

7 ـ در میدان بازی خطا کار با کارت زرد و قرمز و حداکثر با اخراج از زمین بازی مواجه می شوند ولی در میدان جنگ ضمن به خطر افتادن جان خطا کار برخوردهای شدیدتری هم در انتظارش می باشد .

8 ـ در بازی عوامل دو تیم رو در رو بازی می کنند و با هم برخوردی از نزدیک دارند و حتی می توانند دوست باشند ولی در میدان جنگ عوامل همدیگر را نمی بینند و نمی شناسند و دشمن یکدیگرند .

9 ـ در بازی زمان شروع و استراحت و خاتمه مشخص است ولی در میدان جنگ هیچ چیز مشخص نیست و   …  

10 ـ در بازی داوران مشخصند ولی در میدان جنگ داوری با افکار عمومی می باشد و   …  

 مسلماً شباهتهای و تفاوتهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند در ذهن بازیگران حرفه ای و توپچی های باتجربه نقش ببنند و   …

ج : تنوع توپ در میدان بازی و توپ در میدان جنگ

توپ در میدان بازی و میدان جنگ از انواع مختلفی برخوردار است که در اینجا برای نمونه به چند مورد آن اشاره می نمایم :  

با توجه به انواع توپها در میدان بازی و میدان جنگ و تفاوتهای بین آنها ، مسلماً تعداد افراد ، قاعده ی بازی و   …   در آنها تفاوت دارد

 ادامه دارد...  

با نام و یا خدای عاشقان

 دعا کردیم هی بحر ظهورش  

ندانستیم که هستیم در حضورش

گنه کردیم و غافل بودیم از او

گذر کرد و نفهمیدیم عبورش

جهان شیدا و مست از جلوه­ی او

چقدر ما بهره مند گشتیم ز نورش ؟!

آغاز امامت امام حاضر (عج) بر آنها که می خواهند در کلاس عشق غایب نباشند ! مبارک باد .                                                        

الهم عجل لولیک الفرج

با نام و یاد خدای بزرگ

در دهه ی آخر صفرتوفیق رفیقم شد تا به زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) بروم ، در هنگام حرکت بین تربت حیدریه و مشهد حرکت کاروانهای پیاده توجه هر بیننده ای را بخود جلب می کرد ، بخصوص در هوای سرد امسال بعضا در هوای برفی و بعضا بارانی با چه عشقی در حرکت بودند ، با توجه به توفیقی که در سالهای قبل داشته ام که مدتی در جمع یکی از این کاروانها باشم و از نزدیک شاهد عشق و بعضا مشکلاتشان باشم ،  در اینجا بصورت خلاصه و گذرا نگاهی دارم به این حرکت بزرگ فرهنگی ، هرچند جا دارد که به صورت گسترده و عمیق تر به بررسی این حرکت بزرگ  پرداخته شود : 

 حرکت کاروانهای پیاده به سوی اماکن مقدس یکی از حرکتهای زیبایی بود که بعد از پایان جنگ تحمیلی و دفاع مقدس و برگشتن رزمندگان از جبهه ها در پهنه ی ایران اسلامی در کنار چند حرکت زیبای دیگر مثل کاروانهای راهیان نور و ... شکل گرفت و هر روز و هر سال گسترده تر می شود. البته این حرکت زیبا بصورت محدود از قبل در کشور ما وجود داشته و فکر می کنم در کشورعراق که قبور ائمه (ع ) و اماکن مقدس بیشتری قرار دارد سابقه ی دیرینه تری داشته باشد بخصوص بین نجف اشرف و کربلای معلا و ایام اربعین که آثار آن بین این دو شهر چشم هر بیننده ای را خیره می کند و امسال انگار از اوج و شکوه بیشتری برخوردار بود ، سال 1386 که توفیق زیارت کربلا و نجف نصیبم شد هنگام عبور از جاده ی نجف به کربلا این آثار که متشکل از اتاقکهای گلی و سرویسهای بهداشتی مخروبه مانندی بود و بر دیوار آن نوشته بود موکب .... ! که انگار نام قبیله و طایفه ای که در آن محدوده  ساکن بوده و وظیفه ی پذیرایی از زائران را بر عهده دارند ، برای من که اولین بار توفیق این سفر را داشتم جای سوال بود ، سوالی که شاید برای خیلی از زائران پیش آمده باشد . ولی در کشور ما بطور گسترده بعد ازدوران دفاع مقدس ،  بصورت یک حرکت فرهنگی خودخوش آغاز شد و بعد از چند سال چنان مورد استقبال مردان و زنان مومن و بخصوص جوانان قرار گرفت که امروزه به یک حرکت بزرگ و مداوم و بنوعی می توان گفت به یک فرهنگ تبدیل شده است . وقتی سوار بر اتوبوس و یا وسیله  نقلیه شخصی از کنار این کاروانها عبور می­کنیم شاید حرکت ساده ای بیش به ذهنمان نرسد که با دو نگاه متفاوت می توان به آن نگاه کرد ، عده ای آن را حرکتی زائد می دانند و فکر می کنند در هنگامه ی وجود وسائل پیشرفته نیازی به آن نیست و شاید افراد بیکاری هستند که چند روز از وقت خود را هدر می کنند و... و در نگاه دیگر کسانی که تاثیر فرهنگی حرکت بیشتر در نظرشان جلوه می کند و آرزو می کنند کاش در کنار کاروانیان می بودند و برایشان دستی تکان می دهند و التماس دعایی می گویند. ولی اگر چند روزی همراه این کاروانیان باشی متوجه می شوی ، این حرکت چندان هم ساده نیست و ضمن سختی های زیاد آنهم در چند روز متوالی و بعضا شبها و روزهای سرد و گرم سال که در همان ساعات اولیه پاها آبله می زند و ... بخصوص در جاده های پرتردد و پرخطر...    (بقول یکی از مسئولین کاروانها یکی از معجزات این است که در طول چندین سال حرکت کاروان اتفاقی برای آنها نیفتاده است ) آنچه مسلم است اینکه این حرکت امروزه به یک حرکت بزرگ تبدیل شده است و هر حرکت بزرگ نیاز به آسیب شناسی و برنامه ریزی دارد. هرچند این کار نیاز به تحقیقی میدانی و گسترده دارد ولی با توجه به اینکه چند سال سال پیش توفیق چند روز همراهی با یکی از این کاروانها را داشتم و در سالهای بعد نیز بصورت عبوری نظاره گر آنها بوده ام در اینجا بصورت خیلی خلاصه به بعضی از این موارد می پردازم :  این کاروانها متشکل از دو گروه افراد ثابت و متغیر می باشند ، افراد ثابت بیشتر مسئولین و بانیان کاروانها و تعدادی افراد که هرساله کاروان را همراهی می کنند و افراد متغیر بیشتر جوانهایی هستند که یک یا چند سال همراه کاروان بوده و در سالهای بعد بعلت قبولی در دانشگاه و گرفتاریهای دیگر نمی توانند کاروان راهمراهی کنند و هرساله داوطلبان و نوجوانان دیگری جای آنها را می گیرند  ، از نظر سخت افزاری سازماندهی و پشتیبانی و برنامه ریزی اولیه و هماهنگی برای مکانهای خواب و استراحت و پذیرایی در بین راه و بخصوص حرکت در کنار جاده های پر خطر و از نظر نرم افزاری و فرهنگی ، نیز پذیرش افراد با انگیزه و تدارک برنامه های فرهنگی و همچنین پوشش و نوع حرکت کاروان در طول مسیر که بخصوص در معرض دید  افراد سوار بر وسائل نقلیه با طرز فکر و دیدگاههای مختلف از مواردی است که می توان به آن اشاره کرد . در این باره ضمن اینکه برمسئولین کاروانها می باشد که در پذیرش و توجیه افراد دقت بیشتری نموده و بهترین برنامه ها را برای کاروانیان تدارک ببینند بر مسئولین محلی نیز لازم است که بعنوان یک حرکت فرهنگی توجه بیشتری به آن بنمایند کما اینکه بعضا بخصوص برای کاروانهای پیاده ای که بیشتر در ایام شهادت امام رضا (ع) عازم مشهد می باشند مسئولین آستان قدس رضوی اقداماتی نموده اند که بعضی از این اقدامات مثل برپایی ایستگاههای صلواتی بصورت خودجوش توسط خادمین حرم مطهر انجام شده و حتی در مسیر راه زائر سراهایی نیز احداث گردیده و در دست احداث می باشد ولی یکی از اقدامات ضروری شاید ساختن جاده ای هرچند باریک در کنارجاده های اصلی در مناطقی که زائرین بیشتری در کنار جاده های اصلی حرکت می کنند  می باشد که کاروانها مجبور نباشند از جاده ی اصلی که خطراتی برای زائران و بعضا مزاحمتهای ترافیکی برای وسایل نقلیه دارد ایجاد نمایند ضمن اینکه این جاده ها می تواند در طول سال مورد استفاده ی موتور سواران و دوچرخه سواران قرار گیرد و ... 

البته خوشبختانه زائرسراهای خوبی در کنار جاده ها ساخته شده که مورد استفاده ی همه قرار می گیرد و ... از نظر فرهنگی نیز یادم می آید در تحقیقی که چند سال پیش در همین مورد انجام دادم یکی از کاروانهای اولیه و شاید اولین کاروانی که از یکی از شهرستانهای استان یزد این حرکت را آغاز کرده بود برای افراد شرایط سختی را گذاشته بود ، از جمله آن شرایط داشتن حساب خمسی سال و ارائه ی رسید آن به مسئولین کاروان. بر این اساس لازم است مسئولین کاروانها برای پذیرش افراد حداقل شرایطی را قائل شده و مانع حضور بعضی افرادی بعضا بی مسئولیت شوند که فقط بر اساس احساسات و یا منظورهای دیگری همراه کاروان ها می شوند و با بعضی حرکات ناشایست موجب وهن کاروانیان می گردند . و همچنین لازم است برای سازماندهی بهتر کاروانها مرکزی البته مردمی و خودجوش بوجود آید . تا با برنامه ریزی و ساماندهی بهتر این حرکت بزرگ فرهنگی هرچه پربارتر و مفیدتر گردد . به امید قبولی زیارت همه ی زائران . حسین میرزابیگی شهرری

( به بهانه ی اولین سالگرد درگذشت دکتر محمد حسن هجرتی و سی  امین سالگرد همرزمان شهیدمان ، شهید محمود صالحی و شهید نصرالله عظیمی و دیگر شهدای عملیات مسلم بن عقیل )  

(شهید محمود صالحی )           (زنده یاد دکتر محمد حسن هجرتی  )  

1-      اواخر تابستان 1361 پادگان الله واکبر ، اسلام آباد غرب ، بی سیم چی های تیپ 21 امام رضا (ع) را به خط کردند که تقسیم کنند ، فرمانده بعد از توضیحات لازم شروع کرد به خواندن اسامی افراد تا رسید به :گروهان 2 گردان یاسین :1- برادر نصرالله عظیمی 2- برادر محمدحسن هجرتی 3- برادر حسین میرزابیگی،

عظیمی بچه­ ی درگز بود و هجرتی بچه­ ی گناباد و من بچه­ ی تربت حیدریه و این آغاز آشنایی من بود با آقای هجرتی وقتی که هر دو هفده ساله بودیم و دانش آموز ، بعد هم حرکت به سوی سومار و شرکت در عملیات مسلم بن عقیل و بعد از عملیات استقرار بر تپه های روبروی شهر مندلی عراق و پاتکهای سخت دشمن و بی داد خمپاره های 60 عراقی و شهادت عظیمی و دیگر دوستان ، تا جایی که از بچه های آن گروهان تنها آقای هجرتی ماند و من ، همه یا شهید شدند و یا مجروح ، هجرتی هم ماموریتش تمام شد و برگشت و... راستی داشت یادم می رفت بگویم ، آن موقع هردو هفده ساله بودیم درصورتی که من هنوز مویی بر صورتم نروئیده بود ولی هجرتی ریش سیاه زیبایی داشت که صورتش را کامل کرده بود !

2-    زمستان 1368 دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد ، از اول مهر که وارد دانشگاه شده ام گه گاهی چهره ای را می بینم که خیلی برایم آشناست ولی شک دارم که خودش باشد ، تا اینکه هنگام انتخاب واحد ترم دوم ایشان را هم در صف انتخاب یک درس عمومی می بینم ، خودم را به پشت سرشان می رسانم و به برگه ای که پر می کنند نگاهی می اندازم ، خودش بود ، محمد حسن هجرتی ، باورم نمی شود ، از کلاس که بیرون می آید دستی به شانه اش می زنم و می گویم سلام آقای هجرتی ، بعد از پاسخ سلام می گوید شما ، می گویم حسین ، بچه تربت ، عملیات مسلم بن عقیل ... او هم باورش نمی شود (آخر حق داشت نشناسد ، آن موقع من مویی بر صورت نداشتم ولی حالا ریشم ... ) به چشمهایم خیره می شود ، بعد از 7 سال دو همرزم همدیگر را در آغوش می گیریم ، اشکهایمان جاری می شود ، به آزمایشگاه جغرافیا می رویم و درد دل می کنیم ، از شهید عظیمی می گوییم و از حاجی زنگنه و ... باور نمی کند حاجی زنگنه زنده باشد ، جلو چشم خودش شهید شده بود ، خودش بی سیم چی حاجی بوده ، جنازه ی حاجی را جلو خودش به عقب برده بودند ... قرار می گذاریم بعدا هم به دیدن حاجی زنگنه برویم و هم به مزار فرمانده شهیدمان محمود صالحی . می گوید بعد از آن عملیات چند بار دیگر هم به جبهه رفته و در عملیاتهای دیگری هم شرکت داشته است ، هجرتی دانشجوی سال آخر جغرافیا بود و من سال اول ، البته سال بد فوق لیسانس هم گذاشتند و هجرتی قبول شد و دو سال دیگر هم با هم بودیم تا اینکه ایشان دکترای جغرافیا گرفت و من فوق لیسانس ، گاهی همدیگر را می دیدیم بخصوص در همایشهای علمی و ...

3- سال73 تربت حیدریه ، قرارمان کمی طول می کشد ، حاجی زنگنه زنده مانده ولی در عملیاتهای بعدی قطع نخاع شده بود، حاجی تازه از سفر مکه برگشته است ، با هجرتی هماهنگ می کنم ، به منزل حاجی زنگنه می رویم حاجی را تازه تشنج گرفته است ، هیجان برایش خوب نیست ولی نه او می تواند از این ملاقات بگذرد و نه آقای هجرتی که از راه دور آمده اند ، می نشینیم تا کمی آرامش به حاجی برگردد ، بلاخره حاجی می آید ، فرمانده و بی سیم چی بعد از 12 سال همدیگر را در آغوش می گیرند ، اشک می ریزند و ما اطرافیان نیز ...، بعد از مدتی درد دل هجرتی انگار کلاس دارد و باید زودتر برود ولی قبل از آن باید به مزار شهید صالحی برویم ، حاجی نمی تواند بیاید ، برادرشان را همراه ما می کند ، به بهشت عسکری می رویم به سراغ فرمانده شهیدمان محمود صالحی ، خودش در همان روزهای اولی آشنایی گفته بود اگر به ملاقات من خواستید بیایید به بهشت عسکری تربت بیایید ، حالا آمده بودیم ، بر سر مزارش نشستیم و فاتحه خواندیم و اشک ریختیم ( دوربینی نبود که از این لحظه ها و صحنه ها فیلمی بگیرد ولی ای قلم بشکنی اگر ننویسی ... ! )

4-  زمستان 1390 شهرری ، مدتی است از دکتر هجرتی خبری ندارم ، آخرین خبری که داشتم از گناباد به مشهد منتقل شده بود و من هم چند ماهی است که به تهران آمده ام ... یکی از دوستان گنابادی زنگ می زند و بعد از احوالپرسی می پرسد از دوستت دکتر هجرتی هم خبر داری ، گفتم تازگیها خبری ندارم ، نکند باز برای نمایندگی مجلس ثبت نام کرده است ؟ گفت : ثبت نام که کرده بود ولی ! گفتم ولی چی ؟ گفت متاسفانه سکته کرد ، گفتم : چی ؟ کجا ؟ چطور؟ گفت متاسفانه فوت کرد در مشهد ، باورم نمی شود ، به دوستان دیگر گنابادی زنگ زدم ، ناصر یعقوبی گفت در حرم مطهر دفنش کرده اند ، بعد از چند روز به مشهد رفتم ، به صحن جمهوری اسلامی و بر سرمزارش فاتحه ای خواندم و اشک ریختم ... فکر می کنم آخرین دیدارم با آن مرحوم در همایش جهانی شدن و حکومت جهانی امام زمان (عج) در دانشگاه آزاد مشهد بود که هنگام ارائه ی مقاله ام ایشان هم عضو هیئت داوران بودند .

و حالا چند روزی است که بیاد دکتر هجرتی افتاده ام ، وقتی تقویم سال گذشته را ورق می زنم می بینم چند روزی بیشتر به سالگردش نمانده است و البته سی امین سالگرد آشنائیمان در هنگامه ی عملیات مسلم بن عقیل و سی امین سالگرد دوستان شهیدمان در آن عملیات ، بخصوص شهیدان محمود صالحی و نصرالله عظیمی ، پس می گویم ای قلم بنویس... خداوند ایشان را با همرزمان شهیدش محشور فرماید ، روح هجرتی و همرزمان شهیدمان صالحی و عظیمی شاد و راهشان پر رهرو باد   آخر آذر 91 شهرری